We zitten al een heel eind in de zomer en de verticale tuin heeft alles al goed doorstaan (winter, lente, zomer). Heel tevreden dus :).
Hieronder nog enkele sfeerbeelden van in het voorjaar, toen de ajuga reptans nog in volle bloei stond en de verticale tuin blauwpaars inkleurde. Binnenkort plaats ik nog wat zomerbeelden van de tuin.
Wat de plantensterfte betreft, kan ik kort zijn. Dit valt reuze mee! Ik heb er hooguit een 5-tal moeten vervangen door scheuten die ik zelf genomen heb van de planten die al in de verticale tuin groeiden. Het enige wat ik opmerk is dat een aantal planten (zoals ajuga reptans) nogal dominant zijn en de andere wat verdrukken. Daarom snoei ik deze van tijd tot tijd goed bij.
In één van de verticale tuinen had ik vorig jaar gekozen voor kruiden te planten. Dit werkte echter niet zo goed. Deze heb ik dit jaar vervangen door schaduwplanten zoals varens, ajuga reptans (opnieuw) en liriope muscari (met prachtige paarse bloemetjes in het najaar, hoop ik althans).
Een aantal planten zijn in het voorjaar helaas niet meer verschenen (epimedium) of hebben niet gebloeid (persicaria, waldsteinia ternata; verkeerde keuze wat betreft zon, water?). Vooral de epimedium mis ik. Een schaduwplant met prachtig blad en fijne bloemetjes in het voorjaar. Wat de persicaria betreft, moet ik wel zeggen dat deze ook (nog) niet gebloeid heeft in de rest van de tuin, waar ze nochtans wel meer zon vangt.
Tenslotte nog even opmerken dat verticale tuinen ook niet gespaard blijven van slakken en rupsen. Rupsen kan ik verdragen, aangezien ze vroeg of laat ontpoppen tot vlinders - of in mijn geval nachtvlinders... Slakken daarentegen waren een echte plaag in het natte voorjaar. Ze zijn deels mee verantwoordelijk voor het niet uitkomen of bloeien van een aantal planten, aangezien ze ze opvraten aan een tempo dat de plant niet kon bijhouden. Ik denk dan in het bijzonder aan de vinca minor.
Ik kan dus concluderen dat er een soort van natuurlijke selectie tussen de planten aan de gang is in de verticale tuin. Het interessante voor mij is dat ik dan weet welke planten het beste gedijen op die plaats. Aan de absolute top staan daar nu: ajuga reptans, carex, asplenium scolopendrium en hosta (zware concurrentie van slakken wel bij deze laatste). Deze worden op de voet gevolgd door de andere soorten varens, marjolein, bieslook, citroenmelisse, persicaria, campanula. Uitgerangeerd zijn epimedium, sagina subulata, vinca minor (door slakkenvraat) en waldsteinia ternata. Hoopvolle verwachting is er nog voor liriope muscari.
Hieronder nog enkele sfeerbeelden van in het voorjaar, toen de ajuga reptans nog in volle bloei stond en de verticale tuin blauwpaars inkleurde. Binnenkort plaats ik nog wat zomerbeelden van de tuin.
Wat de plantensterfte betreft, kan ik kort zijn. Dit valt reuze mee! Ik heb er hooguit een 5-tal moeten vervangen door scheuten die ik zelf genomen heb van de planten die al in de verticale tuin groeiden. Het enige wat ik opmerk is dat een aantal planten (zoals ajuga reptans) nogal dominant zijn en de andere wat verdrukken. Daarom snoei ik deze van tijd tot tijd goed bij.
In één van de verticale tuinen had ik vorig jaar gekozen voor kruiden te planten. Dit werkte echter niet zo goed. Deze heb ik dit jaar vervangen door schaduwplanten zoals varens, ajuga reptans (opnieuw) en liriope muscari (met prachtige paarse bloemetjes in het najaar, hoop ik althans).
Een aantal planten zijn in het voorjaar helaas niet meer verschenen (epimedium) of hebben niet gebloeid (persicaria, waldsteinia ternata; verkeerde keuze wat betreft zon, water?). Vooral de epimedium mis ik. Een schaduwplant met prachtig blad en fijne bloemetjes in het voorjaar. Wat de persicaria betreft, moet ik wel zeggen dat deze ook (nog) niet gebloeid heeft in de rest van de tuin, waar ze nochtans wel meer zon vangt.
Tenslotte nog even opmerken dat verticale tuinen ook niet gespaard blijven van slakken en rupsen. Rupsen kan ik verdragen, aangezien ze vroeg of laat ontpoppen tot vlinders - of in mijn geval nachtvlinders... Slakken daarentegen waren een echte plaag in het natte voorjaar. Ze zijn deels mee verantwoordelijk voor het niet uitkomen of bloeien van een aantal planten, aangezien ze ze opvraten aan een tempo dat de plant niet kon bijhouden. Ik denk dan in het bijzonder aan de vinca minor.
Ik kan dus concluderen dat er een soort van natuurlijke selectie tussen de planten aan de gang is in de verticale tuin. Het interessante voor mij is dat ik dan weet welke planten het beste gedijen op die plaats. Aan de absolute top staan daar nu: ajuga reptans, carex, asplenium scolopendrium en hosta (zware concurrentie van slakken wel bij deze laatste). Deze worden op de voet gevolgd door de andere soorten varens, marjolein, bieslook, citroenmelisse, persicaria, campanula. Uitgerangeerd zijn epimedium, sagina subulata, vinca minor (door slakkenvraat) en waldsteinia ternata. Hoopvolle verwachting is er nog voor liriope muscari.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten